De Stijl veya Neoplasticism tarihsel olarak Leiden, Hollanda'ya kadar uzanır. Art Deco, Art Nouveau ve Arts & Crafts'ın dekoratif aşırılığına bir tepki olarak ortaya çıktı.
Bu estetik ve sanatsal harekete gönderme yapan temiz çizgileri, ana renkleri ve dik açıları karakterize ederek soyutlama ve sadeliği vurgulayan ünlü bir modern sanat formuydu.
De Stijl, J. J. P. Oud, Piet Mondrian, Georges Vantongerloo, Bart van der Leck, Gerrit Rietveld, Hoff, Cornelis van Eesteren ve Vilmos Huszár gibi bir grup sanatçı ve mimar tarafından paylaşılan bir sanatsal ifade biçimi ve bir düşünce okuluydu. 
De Stijl'in Tarihi
Avangard De Stijl, kısa ömürlü bir hareket olmasına rağmen, soyut sanat, mimari ve modern sanat üzerinde muazzam bir etkiye sahipti.
Hollandalı sanatçı ve eleştirmen Theo van Doesburg, Mondrian'ın çalışmasıyla karşılaştı ve I. Dünya Savaşı sonrası yeni bir dünya için hızla yeni bir sanat hareketi başlatma potansiyelini gördü. İkili, Amsterdam'daki bir sanat sergisinde bir araya geldi ve ardından De Stijl art'ı kurdu.
Mondrian, "Resim Sanatında Neo-Plastisizm" adlı makalesinde hareketin temellerini attı. Neoplastikizm - Hollandaca "yeni sanat" veya "yeni plastik sanat" anlamına gelen "nieuwe beelding" - renkte saflık ve formda sadelik uyguladı. Mondrian, neoplastikizm aracılığıyla sanatın günlük sahneleri veya nesneleri (gerçekçilikte veya natürmortta olduğu gibi) temsil etmesi değil, mutlakları vurgulamanın bir yolu olduğunu savundu.
De Stijl, Bauhaus stiline düz çizgiler ve sade renklerle ve Ludwig Mies van der Rohe'nin mimarisiyle ilham verdi. Uluslararası tarzda çalışan mimarlar da De Stijl'den etkilenmiştir. De Stijl ayrıca mobilya tasarımı da dahil olmak üzere dekoratif sanatlara ve tipografiye ilham verdi.
Mimarlık ve Mobilya Tasarımında De Stijl Hareketinin Özellikleri
De Stijl'in çalışmaları, modernizm türü içinde ana renkler, yatay ve dikey çizgiler, kareler ve dikdörtgenler kullanmalarıyla öne çıkıyor.
Düz çizgiler: De Stijl sanatı, dik açılar oluşturmak için kesişen temiz ve düz dikey ve yatay çizgileri içerir.
Ana renkler: De Stijl takipçileri kırmızı, sarı ve mavi ile siyah ve beyaz olan ana renkleri kullanmayı tercih ettiler. Bu renkler birbirine değmez veya karışmaz ve düz çizgiler genellikle renkleri böler.
Kalın vuruşlar: De Stijl sanat eserlerindeki düz çizgiler, genellikle renkler ve kutular arasındaki farkı vurgulamak için koyu vuruşlardaki siyah çizgilerdir.
Geometrik formlar: Dikdörtgen ve kare kutular, De Stijl hareketinin standart armatürleridir. Basit geometrik formlar, De Stijl'den etkilenen mimaride yankılanan birçok parçadaki motiflerdi. Çeşitli bölmelere sahip kutuları andıran yapılar bu sanat akımına örnek teşkil etmektedir.
Özetle:
Zamanın diğer birçok avangard sanat hareketi gibi, De Stijl de I. Dünya Savaşı'nın dehşetine karşı bir tepkiydi. De Stijl, üyelerinin sanatın dönüştürücü bir güce sahip olduğuna inandıkları için doğası gereği ütopyacıydı. Onlar için sanat, sosyal ve ruhsal kurtuluş için bir araçtı.
De Stijl mimarisi, 20. yüzyılın başlarından itibaren geleneksel olarak statik, temelli mimariye yanıt olarak dinamik mekansal ilişkiler kavramlarını sunar. Bu modernist mihenk taşları, evrensel mekanın ideal izdüşümlerinin sentezini ve sanatta yerleşik yaşamın günlük manipülasyonlarını temsil ediyor. Mimari, mekanı, yüzeyi, evrensel fikirleri, belirli durumları, dış ve iç tasarımı dönüştürme yeteneğiyle De Stijl'i temsil etmek için ideal sanat formu olduğunu kanıtladı.
Rüya gibi iç tasarım ve mimari projelerimizi görmek için tasarım galerimize göz atın.