Yapısalcılık-1920'lerin başında gelişen görsel sanatlar, mimari, fotoğrafçılık ve dekoratif sanatta bir stil akımıdır. Yapısalcılık, katı bir geometrizm, özlü ve yekpare görünüm ile karakterizedir. 1924 yılında, temsilcileri, binaların, kentsel komplekslerin işleyişinin bilimsel bir analizine dayanan fonksiyonel bir tasarım yöntemi geliştiren resmi yaratıcı organizasyon Constructivists- OCA’yı kurdu.
Gelişimine, çağdaşlarının hayal gücünü hızla örten ve yeni bir arzu arayışına yol açan modernliğin doğasında bulunan çiçek motiflerine doğal bir tepki denebilir.
Modernite krizi oldukça hızlı bir şekilde geldi ve yüzyılın ilk on yılının sonunda yeni stilin yerini aldı: Konstrüktivizm. Avrupa mimarisi ve sanat endüstrisindeki bu yeni hareketin merkezinde rasyonel, kesinlikle faydacı biçimler olduğu, Art Nouveau olduğu kabul edilen estetiğe uygun, soyulmuş halidir denebilir.
Konut binası "tek bir form" olarak kabul edilmeye başlanır ve hiçbir dekor hoş görülmez. Geliştirme, tasarımcının hayal gücü tarafından üretilen formlardan "gerekli", "gerçek" veya "saf" formlara kadar tam "önemlilik" e doğru gider. Konstrüktivizm tuhaf estetik uygunluğu içerir, rasyonellik kesinlikle faydacı biçimlerde, soyulmuş dekoratif romantik modernizmdir.
Mobilya basit, titiz, kullanışlı formlardadır. Her bir konuya atanan işlevler çok açıktır. Burjuva lüksü içermez. Basitlik, sandalyeler, yataklar, dolaplar gibi şeyler basitçe oturmak için nesneler olduğunda, bu basitleştirme sınırına getirilir.
Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra mobilyada konstrüktivizm, öncü binaları bazen iç mekân ve gösteri deneyleri için mobilya olan mimarların otoritesi üzerinde önemli pozisyonlar kazanıyor. Barok ve İmparatorluk gibi önceki tarzlarla karşılaştırıldığında, konstrüktivizm sıva dekorasyonunun eksikliğini vurguladı. Yaygın olarak kullanılan gömülü niş aydınlatma da mevcuttur. Yapılandırmacı tarzındaki mobilyalar, hareketlilik ve işlevselliği farklı kılar. İç mekandaki yapılandırmacılık tarzı oldukça özlü ve açıktır, ancak öngörülemezlikten ve canlı sanatsal kararlardan yoksun değildir.
Yapılandırıcılar tarafından tasarlanan her şey- genel olarak mobilya ve iç mekanlar - farklı maksimum işlevsellik ve minimal dekor içerir. Tamamen eksik süsleme, metal parlaklık, asil siyah, saf beyaz ve canlı basit renkler, kırmızı, sarı, mavi kullanılır. Bu renklerin çağın felsefi ve ruhsal değerlerini yansıttığı düşünülür, ancak sert rasyonel hesaplamalar bozulur. Yapıcı şeylerin özünü ortaya çıkarmak için, tasarımcılar nihayet pratik bir bakış açısıyla onu çok az kullanmıştır.